Op de foto klikken om alle foto’s te kunnen zien.
Zondagmiddag in de “Schierstins” in Veenwouden 10 november 2019.
Het is een prachtige zondag en we genieten dan ook al meteen van het ritje naar Veenwouden, waar we de opening gaan bijwonen van een fototentoonstelling van Johannes Bosgra, telg uit een oud boomkwekersgeslacht. Hij heeft al vanaf z’n jeugd, wonende in de mooie pastorie in Hardegarijp, iets met bomen. Verre voorouders van hem leverden beuken en eiken aan Stania State en Fogelsangh State. Alles te vinden in het archief van Tresoar in Leeuwarden. De directeur Bert Looper, verricht vanmiddag de opening van de bijzondere tentoonstelling.
Rondlopend en kijkend naar de grote foto’s, kun je je bijna niet voorstellen, dat het inderdaad foto’s zijn. Het lijken nét schilderijen. Johannes past speciale technieken toe, laat zich inspireren door schilders als Willem van Althuis, maar ook door muziek. Dat levert prachtige foto’s op, afgedrukt op speciaal papier, maar ook op plexiglas. Het lijkt net of de foto niet vlak is, maar een gelaagdheid laat zien. Heel bijzonder!
De openingstoespraak van Bert Looper is erg interessant. Niet alleen qua historie van het boomkwekersgeslacht Bosgra (hij heeft uit het archief een heel oud boek meegenomen, waarin veel informatie te vinden is), maar ook de verbanden die er zijn met het landschap, landschapsvernieuwing en de connectie daarvan met de kunst in al z’n vormen. Je kunt dan ook met recht Johannes Bosgra een “kunstenaar achter de lens” noemen. En dat niet alleen, maar ook daarna in de uitwerking van de door hem gemaakt opnamen. Geboeid luistert het publiek.
Na deze officiële opening hebben we alle tijd om de mooie werken te bekijken. We mogen ook fotograferen, geen enkel probleem. De sfeer is gemoedelijk en gezellig. Er is een drankje en een hapje en menigeen maakt een praatje met de fotograaf.
Omdat het concert om 4 uur begint, loop ik nog even een ommetje rond de prachtige, eeuwenoude stins. De al wat dalende zon werpt z’n stralen prachtig over de gekleurde bladeren en zet de stins in een mooie gloed. Weer binnengekomen gaan we onder in de toren, waar een knus filmzaaltje is ingericht, een film bekijken over de geschiedenis van deze stins. Interessant.
Intussen is de expositieruimte ingericht als concertzaal. De stoelen staan uitnodigend klaar, de pianist Maarten van Veen maakt nog even een praatje met Johannes en dan sluiten de mooie, oude deuren. Johannes vertelt over hun samenwerking. Samen hebben ze het programma van dit pianorecital opgesteld, waarbij er een duidelijke connectie is tussen de foto’s en de gekozen muziek. Hierna komt Maarten aan het woord. Vertelt iets over de muziekstukken, waarbij hij tevens verzoekt om niet na elk nummer te applaudiseren, omdat hij bepaalde stukken geruisloos in elkaar laat overvloeien. Tijdens het concert laat hij op bepaalde momenten door z’n houding wel zien, dat we mogen klappen. De muziek is zeer afwisselend en hij speelt werkelijk fantastisch op de mooie, zwart gelakte vleugel, waar de ruimte, waar we zitten, in weerspiegeld wordt, wat dan een heel apart effect geeft aan de vleugel.
Wat is een uur dán snel om! Ik had nog wel langer willen luisteren, maar aan alles komt een eind nietwaar? Na het daverende slotapplaus wordt Maarten bedankt door Johannes voor zijn geweldige bijdrage aan deze bijzondere middag in de Schierstins. Voor wie dat wil is er nog een drankje en een hapje. De zon is inmiddels achter de kim verdwenen en in het donker (hoewel er prima verlichting is om naar de parkeerplaats te lopen) rijden we terug naar huis. Wát een mooie middag en wat hébben we genoten van alles!