Op de foto klikken om alle foto’s te bekijken.

Openingswandeling Zuidroute Pronkjewailpad 23 maart 2019.

Vroeg op deze zaterdagmorgen, want de reis gaat naar Veendam, waar de opening plaats vindt van de Zuidroute van het Pronkjewailpad. Met aansluitend de eerste van de openingswandelingen de komende week. In twee groepen wordt de route, die al door voorlopers is gelopen, getest met de app, stempelposten bezocht en eventueel nog naar nieuwe stempelposten gezocht. Groep 1 gaat richting noord-west van Veendam naar Hoogezand en dan verder. Groep 2 gaat zuid-oostwaarts van Veendam naar Stadskanaal en verder.

Mooi op tijd arriveer ik bij het station in Veendam, waar ik de auto parkeer. De bedoeling is n.l. om na aankomst in Hoogezand met de trein terug te reizen naar Veendam. Onderweg naar het Veenkoloniaal Museum, zie je al overal wandelaars in dezelfde richting lopen. Eenmaal in de grote ontvangsthal, valt op hoeveel wandelaars er al aan de koffie zitten. Ons aangeboden door de Gemeente Veendam. Koffie met een heerlijk stuk Groninger koek.

We worden welkom geheten door Peter Velthuis, de grote motor achter dit unieke en prachtige gebeuren. Hij heeft voor ons allemaal de stempelkaart voor deze nieuwe route al beschikbaar en deelt ze uit, onder het toeziend oog van wethouder                            van de Gemeente Veendam. Ook de pers is vertegenwoordigd middels het Dagblad van het Noorden.

Dan krijgt de wethouder het woord. Ze is vereerd, dat Veendam niet alleen nu, maar ook eind september bij de Tocht om de Noord, het middelpunt van twee unieke wandelprojecten is. We krijgen allemaal een potje Veendammer Biermosterd als herinnering aan deze opening. Dan wordt haar gevraagd het eerste stempel van vandaag te plaatsen op de stempelkaart van Wanda Torrenga. Zo geschiedt en dan is het tijd om te vertrekken. Buiten eerst nog een groepsfoto van beide groepen, waarna de groepen elk een andere kant opgaan.

We passeren het grote Veenkoloniaal Museum, de kerk met oorlogsmonument, het mooie Gemeentehuis en gaan dan het Julianapark in. En dan begint voor mij de ellende al. Ten eerste kan ik de groep niet bijhouden en zie de groep dus steeds verder verwijderd raken. Nu is dat normaal niet zo erg, maar aangezien ik nog niet over de route beschik, wordt het lastig. Maar het ergste is de pijn in m’n benen, die steeds heviger wordt. Zó erg, dat ik op een bepaald moment niet meer verder kan. Na 2,5 km. vind ik, nog in Veendam, m’n “Waterloo”. En dát, terwijl ik me zó op deze dag had verheugd!!! Gelukkig ben ik vlakbij een bushalte van de stadsdienst en kan daar gaan zitten. Vol verdriet app ik naar een wandelvriendin, dat ik moet stoppen. Het gaat gewoon niet meer. Wat de oorzaak is, weet ik nog niet. Eind mei/begin juni moet ik in Nieuwegein weer in de scan, omdat ik nog een aneurisma in m’n buik heb. Via de huisarts ga ik nu proberen deze scan naar voren te plaatsen, waarbij dan ook in één keer m’n vaten in de benen mee kunnen worden genomen en ik dus maar één keer contrastvloeistof toegediend hoef te krijgen. We zullen zien. Het is niet anders. Hoop niet, dat dit het definitieve einde wordt van m’n wandeltochten, waar ik altijd zó van heb genoten.

Uiteraard heb ik van deze dag maar een paar foto’s, maar vond het tóch wel leuk om ze te plaatsen, zodat de leuke opening nog even zichtbaar wordt voor iedereen.