Op de foto klikken om alle foto’s te zien.

Pronkjewailpad Noordroute (7) Kolham-Groningen 18 oktober 2018.

Het is weer donderdag, dus gaan we weer een stukje Pronkjewailpad lopen. Vanaf Drachten gaan we met één auto op pad naar Groningen. Om dan vandaar met de bus naar Kolham te reizen. Nou, vergeet het maar! Zoals zo vaak tegenwoordig weer een lange file, die zó veel vertraging oplevert, dat me maar met de auto doorrijden naar Kolham. Omdat we inmiddels toch wel erg veel zin in een kopje koffie hebben gekregen, stoppen we bij een benzinestation om even “bij te tanken”.

Dan is het nog maar een klein stukje naar Kolham. Albert is rechtstreeks hierheen gekomen en met z’n vieren gaan we op pad. Hoewel nog een beetje frisjes, belooft het weer een mooie dag te worden. De zon schijnt, weinig wind en ideaal wandelweer.

Hoewel de stempelpost in Scharmer bemand is, hebben de eigenaren van “t Hof van Scharmer” d.m.v. een berichtje aangegeven, dat ze er niet zijn. Er is echter voor een ludieke oplossing gezorgd. In het vogelhuisje ligt het stempel, zodat we ons zelf kunnen redden! Prima geregeld dus! Op het Grunopark in Harkstede worden we bij de receptie heel hartelijk ontvangen. Een stempel, maar we krijgen ook nog een leuk “pronkjewail”. Het is tevens een prima plek om aan een picknicktafel even te gaan lunchen.  Onze magen knorren inmiddels.

In Meerstad treffen we het minder goed: het stempel is verdwenen (en dat al meerdere keren!!!!). Hier maken we maar een foto om te bewijzen, dat we er waren!

De route bevat prachtige stukken. In het voormalige Ruischerbrug hebben we een leuke ontmoeting met iemand, die peren aan het plukken is. De boom zit werkelijk tjokvol, maar zijn vrouw weet er wel raad mee. Het schijnen “Zwijndrechtse peren” te zijn. Nooit van gehoord, maar ze smaken heerlijk! Twee voorbij fietsende scholieren, draaien om en hebben ook wel trek in een peer. Onze shirts roepen de nodige vragen op over wat we aan het doen zijn. Stomverbaasd reageren ze op de afstanden, die gelopen worden en ze willen alles over het Pronkjewailpad weten. Albert vertelt er graag over en toont o.a. de stempelkaart. Inmiddels is ook mevrouw aan komen lopen en gaat het gesprek over wat ze allemaal van de peren maakt nog even door. Een heel gezellig intermezzo op onze wandeling.

De volgende stop is “Noaberstee”, de stempelpost in Noorddijk, waar we eerst al de mooie, oude kerk hebben bewonderd (helaas niet open!). De stempelpost is onbemand. Een mooi kastje is aan de wand van een overkapping geplaatst. Daarin ook een waterkoker, koffieapparaat voor de vermoeide, dorstige fietser of wandelaar. Bij inspectie bleek, dat aan het verzoek om het snoer uit het stopcontact te halen, niet was voldaan. En zo hebben we ook nog een goede daad verricht, hi, hi!

Zo komen we aan de rand van de wijk Lewenborg in Groningen. Tot m’n grote verbazing is hier ook een Ecokathedraal van Louis le Roy. Altijd gedacht, dat deze alleen in Mildam in Friesland was te zien, maar nu is me gebleken, dat hij de tuinarchitect was van de bovengenoemde wijk en dus ook hier een Ecokathedraal is gestart. Via smalle paadjes met losse stenen en bouwwerken van bouwafval lopen we slingerend door deze tuin. Ook weer erg leuk!

Omdat m’n rug niet meer mee wil werken, stap ik even later in de stadsbus, die me naar de Grote Markt brengt, waar we elkaar in “De Kostery” weer zullen treffen. Al vrij snel komt de rest van het groepje en begint het gezellige nazitten met een drankje. Ook Peter Velthuis schuift nog even aan en na een vrolijke groepsfoto gaan we de bus opzoeken, die ons terug naar Kolham moet brengen. Dit gaat boven verwachting snel. Op naar Drachten, waar de andere auto’s staan. En weer wordt het een latertje vandaag. De zon gaat onder en kleurt de lucht weer prachtig! Ik kom dan ook in het donker weer in Balk aan. Wat wás het weer een mooie, gezellige dag!